ŞECERE-İ TAYYİBE

Terk-i canı gaye ettim sarsamaz ki zor beni
Ya Rab! Lütfun eyle bana hak yolunda yor beni

Nar-ı cihan yakmaz inan nur-u iman dolanı
Nemrut olan bilmez belki sen ateşe sor beni

Kuyuların dostu oldum derdim düştü ol ab-a
Kervan gelir kurtarır da bir saraya kor beni

Beklemem dostun elini, tutmuş iken düşmanım
Ben unutsam hak unutmaz gün gelir bulur beni

Sundu yine kamil şeytan masivayı ruhuma
Haktan hicret eder isem nur okuyla vur beni

Birleşmiş dediler hakka karşı bütün aduvvlar
Yaslandım ben inkılaba bildim savunur beni

Çün iman eylemişim ben o resulün yoluna
Ehl-i beytin gedasıyım terk etmez huzur beni

Pervane oldum gözündeki narına İmam’ın
Eridim göçtüm alemden eyledi mağrur beni

Ki evvela zillet ile yoğrulmuştu hamurum
Eğilmiş boynum yüzünden salmıştı gurur beni

Bahar oldu kıştan sonra canlandı tüm kainat
İnkılapla bitti hazan fethetti sürur beni

Dil lal olur böyle bir nimete vasıl olunca
Şükrüm azdır ümidim var affeder Şekur beni

Dest-i pakine uzandım dağıldı gece birden
Gördü haset etti ve kıskandı mendebur beni

Yok oldu hanümanı harabeler sultanının
Taş örermiş etrafıma nasıl tutsun sur beni

Yıkılsa da dünya denen gurbet yurdu üstüme
Şecere-i tayyibenin meyvesi korur beni

siyasetmektebi.com