GEL! (Resulullah’a s.a.a. )

Gel canımızdan öte bizlere can olan gel
Karanlık gecelerde beklenen tân olan gel

Ayrılığın derdine derman bulunmaz gayrı
Yarinden ayrılana sual sorulmaz gayrı
Vuslat için yananlar narda kavrulmaz gayrı

Her asırda ve çağda kalplerde yaşayan gel
İlahi aşkı tadan o aşk ile yanan gel

Göğün maviliğini soldurdular sen yokken
Arzı fitne fesatla doldurdular sen yokken
Kırmızı nice gülü yoldurdular sen yokken

Yetişte kurtar bizi ey dertlere derman gel
Zalimlerin elini kestirecek ferman gel

Açta o gül yüzünü bize doğru bakıver
Nurun ile kararan şu gözleri yakıver
Köleniz, boynumuza aşk zinciri takıver

Ey kevserin sahibi ey o suyu sunan Gel
Hak bülbülü olup ta gönlümüze konan gel

Özlemin canı sardı, ruh sarardı ey Resul
Göremeyince seni, göz karadı ey Resul
Baharda gönlümüze yağan kardı ey Resul

Yüce ahlakı ile ey yürüyen Kur’an gel
Zulmedenin yurdunda dağlar gibi duran gel

Muhtacız yol gösteren o kutlu sözlerine
İlahi şefkat saklı parlayan gözlerine
Yalnız Hakka yürüyen pak ayak izlerine

Yatağından yedi kat semaya uzanan gel
Risaletinden önce rızayı kazanan gel

Firakının acısı yakar en katı kalbi
Sana hasret yürekler ey habipler habibi
Neredesin ey Resul ey dertlerin tabibi

Gözyaşları sanadır, her gece ağlayan gel
Ey şefaat kaynağı, şefkatle çağlayan gel

Gündüzler sahipsizdir, ağlar sana geceler
Seni tasvir edemez aciz kaldı heceler
Gel gör ki senden sonra hep devleşti cüceler

Hakkın yolu uğrunda ey kılıç kuşanan gel
Her iki cihanda da özlenilen yarân gel

Gittiğin gün karardı asumanda duran nur
Ey nuru nurlar yakan nurları solduran nur
Kalbini açanları rahmetiyle vuran nur